نامه شماره۳۵

شده وقتی که داری تو خیابون راه میری یهو صدایِ موزیک خیلی بلند و آشنای یه ماشین تو رو از خیابون بگیره و پرت کنه تو خاطراتت؟! انگاری این روزا بعضیا عاشق آزاری دارن ؛ راه میفتن تو خیابونا و دلتنگی پخش میکنن لعنتیا ...

شده وقتی دلتنگی همهٔ آدما رو شبیه اون ببینی ؟! هی دلت بریزه ، هی بلرزه ، هی بیقرار بشی ؟

وقتای دلتنگی کجا برم که بوی آرامش بده؟! دیگه هیچکدوم از خیابونای اهواز امن نیست ؛ تو همه جا رو مین گذاشتی و من هر لحظه از جاهای خطرناک رد میشم ؛ کافه مترو ، کنار کارون ؛ تمومِ رستورانای شهر ، تموم کوچه ها ، گذرا ...

همه جا عطر تو رو داره ...

شده کنار کارون بایستی و خاطرهً یه نگاه خفه ات کنه؟!

دیگه کنار کارونم امن نیست ... تو باخاطره هات همه جا رو مین گذاری کردی ...

نامه شماره 43...